Verloren Parels

Verloren Parels

Het hart wordt anders gevuld dan verwacht

VERLOREN PARELS… omdat het krijgen van een (gezond) kind niet vanzelfsprekend is

VERLOREN PARELS… omdat het verdriet om jouw kind dat er nooit was, niet wordt gezien

VERLOREN PARELS… omdat het verdriet om jouw kind dat niet gekend is, er wel is

VERLOREN PARELS… omdat je het verdriet om je overleden kind levenslang bij je draagt

VERLOREN PARELS… omdat iedere achteruitgang in de ontwikkeling van je kind een rouwproces is

VERLOREN PARELS… omdat het verdriet om jouw kind dat zich niet verder kan ontwikkelen, NIET                                           zichtbaar is

VERLOREN PARELS… omdat je kind -door welke omstandigheden ook- niet in je leven is

VERLOREN PARLES… omdat je kind ervoor kiest geen contact te hebben

Met VERLOREN PARELS vragen wij aandacht voor de impact van:

  • het niet op een natuurlijke manier kunnen krijgen van een baby
  • verlies van een prille zwangerschap
  • verlies van een verder-gevorderde zwangerschap
  • verlies van een baby’
  • verlies van een kind
  • levend verlies: zij het door de wens van je kind(eren), zij het door het opleggen van je ex
  • ongewenste kinderloosheid (Hoewel wij hier geen van drieën ervaringsdeskundige in zijn vinden, en merken wij  vanuit de praktijk, wel dat ook hier aandacht naar uit mag gaan!

Hoe verbind je mensen met elkaar die met hetzelfde te maken hebben op een andere manier?

Mensen, we zijn allemaal mensen en hebben een biologische klok. Soms zijn er mannen en vrouwen die deze niet hebben en er bewust voor kiezen om kinderloos te blijven, samen of alleenstaand van hun leven een gelukkig leven te maken.

Anderen proberen op een bepaald moment in hun leven zwanger te worden. Vaak verloopt een zwangerschap goed en zit je op de bekende roze wolk.  Maar het gaat lang niet altijd goed. Het eindigt in een vroege of late miskraam, een stil geboren kindje na de geboorte of een kindje met een handicap. Of er komt helemaal geen kindje, want je raakt nooit zwanger. Soms word je ook ongewenst zwanger en kies je ervoor zwanger te blijven, anderen kiezen ervoor om het weg te laten halen.

Al deze mensen hebben een groot verdriet, een verlies of levend verlies: alles is een verlies en brengt een rouwperiode met zich mee. Alle mensen die hiermee te maken hebben, hebben hier niet alleen mee te maken. En dat denken veel mensen wel.

Je hebt ook de opa’s, oma’s, ooms en tantes, vrienden, kinderen en ga zo maar door, die rouwen om jullie kindje, jullie verwachting, de levensverwachting die anders ingevuld dient te gaan worden. Ook deze mensen hebben een rouwproces.
Ouders voor hun kinderen die dit meemaken. Eventuele kinderen die al in het gezin zijn, krijgen geen broertje of zusje die bij ze kan blijven. Hoe ga je daarmee om en hoe ga je dat vertellen?

Leonie,  Mischja en Nathalie volgen elkaar op de social media kanalen en hebben elkaar ontmoet. Naast dat wij alle drie ervaringsdeskundigen zijn, werken wij alle drie met mensen die dit intense verdriet meemaken of hebben meegemaakt. Wij denken dat het goed is om te verbinden en mensen bewust te maken.
Het is niet niks als het je overkomt en dan voelt het fijn als mensen die dit verdriet niet kennen, begripvol zijn en een luisterend oor bieden.
Al deze mensen, en zij die nog zullen volgen, willen wij graag met elkaar verbinden op de dag van de liefde. Juist op deze dag omdat de grote leegte die deze kleintjes achterlaten, het grootste bewijs van liefde is!

                                                           ❤

Wij stellen ons graag aan u voor waarbij we ons eigen ervaring uiteraard ook met u delen.

Nathalie Roelofsen van ‘Hemelwieg’ in Harderwijk

Mijn naam is Nathalie Roelofsen en zelf heb ik een verlies van een tweeling meegemaakt met 14 weken zwangerschap. Dit was onze eerste zwangerschap, na anderhalf jaar te hebben gedokterd bij de gynaecoloog.

Ik moest Clomid slikken om een eisprong te bevorderen. En ziek dat ik er van was, elke maand lag ik 5 dagen in bed. Maar dat heb je er allemaal voor over. Op het moment dat je er midden in zit, duurt elke dag er één te lang. Nu kan ik het relativeren. Er zijn koppels waar het nog langer duurt en soms ook zonder resultaat.

Eindelijk zwanger, wat waren wij blij. Kon het wel van de daken schreeuwen. We werden papa en mama. Aan onze ouders hebben we het vroeg verteld en voor de rest hielden we ons nog stil. Alles ging goed en ik kreeg al snel een buikje. Met 3 maanden voor controle in het ziekenhuis, om te horen hoe goed het ging. Dan zou ik overstappen naar de verloskundige.

Er werd geconstateerd dat ik zwanger was van een tweeling en gelijk ook dat ze waren overleden, en ik dik werd omdat mijn lichaam dacht dat ik nog zwanger was. De vruchtzakjes groeide door maar de kindjes waren overleden. De gynaecoloog heeft mijn man moeten opvangen, die viel flauw.

En zo startte we na een poosje weer met de Clomid. Op naar een nieuwe zwangerschap.

Dit is mijn verhaal in vogelvlucht, alles kun je lezen op www.hemelwieg.nl 

En uit dit verlies is ook iets moois voortgekomen.

Hemelwieg voor een klein afscheid van een GROOT wonder

Wat had ik dit graag voor mijn kindjes gehad. Toen was er nog niets.
Heel fijn om dit te kunnen maken voor ouders die dit verdriet meemaken en zo voor een warm en zacht afscheid hulp te kunnen bieden.

Een afscheidswiegje voor kindjes die te vroeg worden geboren tijdens de zwangerschap. Deze zijn handgemaakt van merino wol met zijde. En elk wiegje is uniek.
Ook is er een Hemelwade voor het stil geboren kindje.
Tot 16 weken zit er een wateropbaring in de Hemelwieg en na dit aantal weken is er een losse wateropbaring met Hemelwiegdeken om ook het overleden kindje wat in het water wordt opgebaard toegedekt kan worden.

Naast dit alles kun je bij mij ook workshops volgen om je verdriet tastbaar te maken in vilt.

En dat was precies hoe wij elkaar voor het eerst live ontmoeten; onder het genot van een workshop filten in het sfeervolle atelier van Nathalie. Waar we niet uitgeklets raakten over onze verhalen. Leonie vertrouwd ons daar, en u hier, ook graag haar verhaal toe:

Leonie Nuijen van ‘Dunamis Coaching’ in Beverwijk

Mijn naam is Leonie Nuijen. Ik kon niet op de natuurlijke manier zwanger worden. Omdat mijn kinderwens groot was, zijn wij het traject van vruchtbaarheidsbehandelingen ingestapt. Via IVF werd ik uiteindelijk zwanger van ons eerste kindje. Een dochter. Helaas overleed zij in mijn buik. Ik werd voor de tweede keer zwanger via IVF van onze zoon. Helaas werd hij te vroeg geboren en overleed hij vlak na de bevalling. Hierna werd ik weer zwanger maar deze prille zwangerschap eindigde bij 8 weken. Bij de vierde IVF-behandeling werd ik zwanger van onze jongste zoon. Mans is via een keizersnede gezond ter wereld gekomen.

Het niet spontaan kunnen krijgen van een kind, de miskraam en het verlies van onze kinderen had een enorme impact op mijn leven en die van mijn man. Maar niet alleen op het onze. Ook op die van onze ouders, onze broers en zussen.

Ik wist vanuit mijn professionele achtergrond dat het niet spontaan kunnen krijgen van een kind, het ondergaan van een miskraam en het verlies van je baby’s impact had. Maar dat het ZO ERG was, dat had ik niet kunnen bevroeden.

Ik zocht hulp maar vond niet de hulp die ik ECHT zocht. Omdat ik mijn kinderen beloofd had ‘weer gelukkig te worden en vóór hen te zullen leven’, pakte ik mijn leven weer op. En stond ik mijzelf toe om weer te genieten.

Het ging niet makkelijk maar het is mij gelukt. En hoewel ik het verlies van mijn kinderen nooit had willen meemaken, heeft het mij ook iets moois gebracht. Het heeft ervoor gezorgd dat ik mijn professionele achtergrond en mijn persoonlijke ervaring nu inzet om ouders die een baby hebben verloren tijdens de zwangerschap of vlak na de bevalling, te begeleiden tijdens hun rouwreis. Zodat zij hun leven weer oppakken, weer durven te dromen en zichzelf toestaan weer te genieten.

Naast dit alles wil ik het bewustzijn van de impact van het verlies van een baby vergroten. Ik doe dit door middel van blogs op social media.

Voor meer informatie bezoek mijn website www.dunamiscoaching.nl

En door die blogs op social media ontmoeten Leonie en Mischja elkaar. En bij die eerste ontmoeting werd het idee geboren iets op te zetten om te delen. Te delen wat zo anders werd als werd gehoopt. Zo deelt ook Mischja graag haar verhaal hier met u wat ook anders werd als gehoopt:

J.Mischja van Marion van ‘Liefdevolle Begeleiding’ in ’t Harde

En mijn naam is J.Mischja van Marion. Inmiddels moeder van een samengesteld gezin van vier volwassen kinderen met partners op deze aarbol en twee stille kindertjes. Mijn verhaal begon inmiddels al weer heel wat jaar geleden:

Éíndelijk… éíndelijk waren we zwanger! We waren zó blij! Alles ging geheel voorspoedig! Een lichtpuntje aan de horizon! Temeer daar we al lang op deze zwangerschap hadden gewacht en, naast veel verdriet, ook veel zorgen omtrent de ziekte/aanstaand overlijden van mijn toenmalige schoonmoeder en het reeds overlijden van mijn toenmalige zwager hadden.

Meerdere malen waren we al voor controle bij de gynocoloog geweest. De kans dat er nu nog iets “mis” zou gaan was héél gering, aldus zegge van de gynocoloog na de echo van acht-weken zwangerschap. Inmiddels waren we drie controle’s en echo’s verder.

Ook deze controle dollen we wat: alles lijkt goed en we maken een echo “om nog eventjes te kijken”.

En dan het gezicht van de gynocoloog kijkend naar het beeldscherm van de echo… ik weet het nog als de dag van gister… “Heb jij bloedverlies gehad?” vroeg hij vervolgens… “Nee”…

“Het hartje van jullie kindje klopt niet meer.”

De wereld stond stil…

Als verdoofd vertrekken we met een gevoel die nooit juist valt te omschrijven.

Gordijnen voor de babykamer terugbrengen, het babykamertje, beren, kleertjes.

Onze hele toekomst viel in duigen. En niet die van ons alleen…

Dit bericht dienden we ook onze dierbaren te vertellen. Op het moment dat dit bericht kwam, en de dagen tot aan de bevalling, voelden we elkaar allemaal goed aan. Na de bevalling werd dat onuitgesproken anders. Achteraf gezien kan ik het allemaal verklaren: mannen rouwen anders als vrouwen. Ouders, grootouders, broers en zusjes, neefjes en nichtjes, vrienden, collega’s… iedereen had zijn/haar eigen verdiet om het overlijden van ons moppie: ons Fritsje. Fritsje welke al zó met ons aller leven verweven was en hoe we allemaal onze eigen toekomst met hem hadden voorgesteld. We spraken er over, en toch ook weer niet…

Jaren later ga ik o.a. de uitvaartvakopleiding volgen, krijg een baan in de uitvaartbranche en weet: ooit ga ik mijn eigen praktijk starten! Ik doe onderzoek en schrijf mijn scriptie ‘Welke laatste rituele handelingen bieden nabestaanden meerwaarde na het overlijden van immature -en premature- baby’s?’

Vele mensen heb ik inmiddels al mogen begeleiden welke een (klein-)kindje, neefje of nichtje, broertje of zusje zijn verloren. Ook ouders van wie het inmiddels meer dan 50-60 jaar geleden is dat zij een kindje middels een miskraam/vroeggeboorte verloren. En nóg rouwen/rouwden zij om het verlies daar zij nooit gehoor konden geven aan hun verlies! Gelukkig is dat nu Anders! Een goed rouwproces begint direct na het horen van het –aanstaand- overlijden. Rouwen is  kei-hard werken en als je daar goede professionele begeleiding bij mag, en kán ontvangen, is dat een Rijkdom! Hoe raar dit misschien ook klinkt! Wil je meer weten over mij en/of mijn professionele,  liefdevolle begeleiding? Neem dan vrijblijvend contact met me op via de site: www.liefdevollebegeleiding.nl  of bel/app/sms 06. 1222 9695.

Je hoeft het immers nooit alleen te doen: Rouwen? Doen we Samen! 

Na ons Fritsje hebben we nog twee miskramen gehad én… twee gezonde zonen op de aardbol mogen zetten. Beide zijn geboren met aangeboren lichamelijk handicappen. Hoe de grootste tegenslagen je kwaliteit van leven door middel van een goed (!) rouwproces toch ook weer positief kunnen beinvloeden, zal met ons menselijk brein nooit te rijmen zijn! Soms rest ons het zwijgen, te voelen, te doorleven en… uiteindelijk… te bewonderen en te delen!

En juist dat delen voelen wij alle drie als iets kostbaars. Toeval is geen toeval dat wij elkaar troffen met een gezamenlijk gevoel voor een missie: een missie te delen, troost te bieden en kracht door te geven. Ieder mens is uniek; zo ook ieder verlies in welke vorm dan ook! Mensen kunnen elkaar troosten en steunen door verhalen te delen, gevoelens en emoties te delen, elkaar daadwerkelijk te verstaan en elkaar geborgenheid te bieden. Hoe? Daar zijn zovele manieren voor! Graag nemen wij jullie via deze weg een stukje mee op pad; het pad van rouwen om een Verloren Parel. Laten we met elkáár delen! Verhalen, emoties en tips middels onze facebookgroep ‘Verloren Parels’.  En wie weet wat ons allen dit pad samen zal brengen…

Op de liefde voor ons aller “Verloren Parels”,

Leonie, Nathalie en Mischja.

‘Verloren Parels’